خودروی «دوو ماتیز» زمانی قدم به عرصه بازارهای خودروی کشورمان نهاد که محبوبیت و استقبالی از سوی مردم برای خودروهای کوچک شهری و کره ای به گونه ای که امروزه وجود دارد وجود نداشت .
زمانی که «دوو ماتیز» به بازارهای ما وارد شد خیلی ها این خودرو را یک اتومبیل به حساب نمی آوردند و با نگاهی تمسخرآمیز به آن نظاره می کردند .
اما این دوره ی بد برای «دوو ماتیز» خیلی کوتاه بود و خیلی زود این بی مهری ها جای خود را به توجه و طرفداری داد .
نکات مثبتی مثل کیفیت و ایمنی بالاتر، تهویه مطبوع مناسب و مصرف سوخت پایین در مقایسه با «پراید»، این ماشین مظلوم را حسابی محبوب کرده بود و حالا دیگر حتی طرفداران پر و پا قرص پراید نیز احترام فرزند کوچک کرمان خودرو را نگه میداشتند (هرچند بنا به دلایلی از جمله فضای حمل بار و خصوصیات ظاهری، «پراید» همچنان مشتریان بیشتری داشت).
اما پس از مدتی و با خروج محصولات دوو از کشور ام وی ام فرصت را غنیمت شمرد و با ارائه کپی چینی ماتیز (یعنی MVM110) موفق شد از بستری که خودروساز کره ای به سختی برای محصولش آماده کرده بود به خوبی استفاده کرده و به فروش مناسبی در کشورمان دست پیدا کند.
البته کاری به دعوای حقوقی GM (مالک دوو) بر سر این قضیه کپی برداری و اینکه تولید ماتیز در امریکا با نام شورولت اسپارک ادامه یافت نداریم اما خواهر ناخوانده ی چینی هم علیرغم کیفیت و بخصوص ایمنی پایین ترش نسبت به محصول کره ای، خریداران را کاملاً ناامید نکرد.
اکثر دارندگان مدل 110 حداقل در دو سال اول خرید مشکلات عجیب برخی دیگر از چینی های نوپا (و یا برخی از محصولات وطنی) را نداشتند و از اتومبیلشان نسبت به قیمت پرداختی راضی به نظر می رسیدند.
حالا چند وقتی است که مدل جدید این اتومبیل با کد S و ظاهر و باطن اندکی متفاوت در خیابان های کشور دیده می شود.
امروز به لطف همکاری یکی از مالکین محترم که به تازگی اتومبیلش را تحویل گرفته به سراغش آمده ایم تا ببینیم پشت این چهره متبسم چه نکاتی نهفته است.
منبع : ام وی ام