در خصوص طراحی ظاهری خودروی پژو ۴۰۵ چیز زیادی نمی توان گفت چرا که همه دیگر با این خودرو آشنا هستند و لزومی ندارد که درباره اش خیلی وقت بگذاریم!!
ولی باز هم با این حال چند کلمه ای را در این خصوص می گوییم !
یک خصوصیت مثبتی که این خودرو در قسمت طراحی بدنه اش دارد این می باشد که ضریب آیرودینامیک آن مناسب بوده است آن هم به قدری مناسب که حتی در مقایسه با خودروهای جدید تر از خود باز هم می تواند به میان آید و حرف هایی را بر زبان آورد!
ولی در خصوص زیبا یا زشت بودن خودرو باید بگوییم که این خودرو خیلی ساده و بی ادعا جلوه کرده است حتی در همان سال هایی که تازه تولید شده بود هم ساده بود ولی این ساده بودنش برای خیلی ها خوشایند بوده است و شاید یکی از دلایلی که این خودرو این همه مدت تولید شده است همین سادگی اش بوده است .
هرچند این ویژگی هم پاسخگوی این همه سال تولید مداوم نبوده و مدتهاست که از چهره تکرای آن خسته شده ایم. البته در مدل SLX سازنده سعی کرده با یک گریم مختصر به روی چهره ی کهنه سرباز فرانسوی سن و سالش را مخفی نماید و با قطعاتی به اصطلاح اسپرت، حالتی جوان پسندانه تر به آن بدهد.
اما هر چقدر که گریم کاراکتر “کیمیا” توانسته بود سنش را بالا نشان دهد، ایران خودرو هم در جوان سازی ۴۰۵ موفق بوده! از جمله تغییرات انجام شده می توان به شکل و شمایل اندکی متفاوت چراغ های جلو و عقب (کریستالی)، جلوپنجره و آیینه های جانبی جدید، اضافه شدن قطعاتی نظیر مه شکن های زیر سپر جلو و اسپیلر عقب اشاره کرد. همچنین تفاوت های جزئی دیگری مثل زه های جانبی پهن تر، رنگ شدن قسمت پایینی سپرها و .. در SLX به چشم می خورد که در مجموع برعکس فیس لیفت قبلی که روی ۴۰۵ انجام شده بود (پژو پارس) بیشتر حالت از سر باز کنی داشته و عملاً چهره اتومبیل را ارتقاء چندانی نداده است!
شاید اضافه شدن رینگ های اسپرت زیبا و ریزه کاری هایی مثل استفاده از مه شکن های مستطیلی به جای دایره ای (که با این اتاق هماهنگ تر به نظر می رسد) می توانست اثر بهتری روی مخاطبین جوان داشته باشد و ایران خودرو را به هدف نزدیکتر نماید. اما خوب به هر دلیل این اتفاق نیفتاده و مجبوریم به همین تغییرات ساده دل خوش کنیم.
حدوداً در ابتدای دهه هفتاد شمسی بود که پس از یک مدت طولانی دور ماندن از اتومبیل های روز و فرمانروایی پیکان، ناگهان درب کشور به روی خودروهای مطرحی مثل میتسوبیشی گالانت و لنسر، هوندا سیویک و آکورد، فولکس واگن گلف، بنز E و تویوتا کرولا و .. باز شد و چهره خیابان ها از این رو به آن رو گردید.
البته بماند که در آن زمان وضعیت قیمتی خودرو نسبت به درآمد مردم حتی از الان هم بدتر بود و در مقاطعی با پول یک عدد دوو اسپرو می توانستیم یک باب مغازه در تهران خریداری نماییم! اما در هر صورت ورود ماشین های مدرن حتی برای افرادی که توان خریدش را نداشتند نیز یک روزنه امید به حساب می آمد.
درهمین دوره به سرعت زمزمه مونتاژ برخی از اتومبیل های جدیدتر توسط کمپانی های وطنی به گوش رسید.
یکی از این اتومبیل ها که قرار شد وارد خط مونتاژ داخلی شود،پژو ۴۰۵ نام داشت. ورود سدان خوش نام فرانسوی که در آن زمان حتی در بازار رقابتی و مشکل پسند اروپا به موفقیت های چشم گیری دست پیدا کرده بود، به بازار محدود و تشنه ی ایران که مشتریانش رؤیای خرید پیکان صفر کیلومتر را در سر می پروراندند یک جهش بزرگ به حساب می آمد! پژو در ابتدا با ارائه دو مدل جی ال و جی ال ایکس در کشورمان تصور می کرد که حس تنوع طلبی ما را ارضاء خواهد نمود اما بعد از مدتی به لطف خلاقیت وطنی توانستیم از ۴۰۵ نسل کشی کرده و به انواع مدل ها از جمله GLI ، RD ، RDi ، ROA ، SLX ، لیموزین!، پارس و پارس ELX و … برسیم و نشان دهیم که برعکس کشور فرانسه به مشتری و تنوع محصولات اهمیت فراوانی می دهیم!
حالا در دهه سوم تولید این خودرو در کشور و با تمامی خاطرات خوش گذشته و یا تجارب تلخی مثل آتش سوزی های دلخراش آن، امروز به سراغ یکی از مشتقات ۴۰۵ با عنوان SLX آمده ایم تا ببینیم آیا هنوز هم بعد از این همه سال توجیهی برای خرید محصول قدیمی ایران خودرو وجود دارد یاخیر؟ همزمان مقایسه مختصری هم بین موتور TU5 و پیشرانه قدیمی تر XU7 داشته باشیم تا بفهمیم کدامیک ازاین دو پیشرانه که طبق سنت کشورمان بعد از بازنشستگی همچنان مشغول به کارند، بهتر از پس وظایفشان بر خواهند آمد.
منبع : پژو 405