بعد از بررسی های صورت گرفته در هر سه خودروی پژو پارس و سمند سورن و لیفان ۶۲۰ از بعد و جنبه امکاناتی اش به این نتیجه رسیده شد که هر سه این اتومبیل ها به اندازه ای از امکانات دست نیافته اند که بتوان آن ها را کامل دانست اما باز با این وجود سطحی از امکانات را در اختیار صاحبانشان قرار می دهند که برای آن ها کافی باشد .
در خصوص خودروی سورن باید بگوییم که شرکت ایران خودرو برای سری جدید این اتومبیل یک سری امکانات و تجهیزات جدید را به کار برده است . برخی از امکانات و تجهیزات به کار گرفته شده جدید شامل :
سیستم تهویه مطبوع اتوماتیک
سیستم صوتی مدرن همراه با توانایی اتصال به بلوتوث و همچنین قابلیت کنترل از روی فرمان
شیشه‌های مجهز به آنتی ترپ و پاور ویندوز و آینه‌های جانبی که به صورت خودکار جمع می‌شوند، امکانات تازه این محصول هستند که چندان لوکس و فوق‌العاده نیست، اما کاملا کاربردی هستند.
تمام این امکانات را می‌توان در پارس سال هم مشاهده کرد و هر دو آن‌ها به دریچه مجزا کولر برای سرنشینان عقب مجهز شده‌اند، اما تنظیم برقی پشتی صندلی به همراه تنظیم گودی کمر و رینگ‌های آلیاژی و چند آپشن ریز و درشت دیگر تفاوت این دو در این بخش هستند. در مقابل رقیب چینی خود را برای برنده شدن در این بخش آماده کرده است. صندلی ۶۲۰ شاید به طور کامل دستی تنظیم شود، یا پاور ویندوز و تاشو برقی آینه‌ها را نداشته باشد، اما یک صفحه نمایش لمسی به همراه رهیاب ماهواره‌ای و دوربین دید عقب را پیش روی شما می‌گذارد، سامانه روشنایی خودکار و سانروف برقی نیز سایر امکاناتی هستند که لیفان را از رقبا پیش می‌اندازد.
فضای داخلی
سورن مورد آزمایش از نوع ۵۷۵۱۱ است، و این یعنی جدیدترین و مجهزترین نمونه‌ای که می‌توان از این خودرو در اختیار داشت.
به لطف تغییرات اساسی که در سال‌های ابتدایی عرضه سورن در کابین این محصول ایجاد شد، پیدا کردن ایراد ارگونومیک در آن کار سختی به شمار می‌رود. این داشبورد در میان عامه مردم و بازار به سوناتایی معروف است، اما به اتفاق تیم تست “نسل برتر” هر چه تلاش کردیم نتوانستیم شباهتی میان آن و هیچ یک از نسل‌های هیوندای سوناتا پیدا کنیم و در نهایت به این نتیجه رسیدیم که اولین فردی که این اصطلاح را به کار برده یا با هیوندای سوناتا آشنایی نداشته و یا در بهترین حالت تعریف نادرستی از واژه”شباهت” داشته است.
در هر حال کیفیت مواد مورد استفاده در سورن ELX با توجه به بهایی که برای آن پرداخت می‌کنید خیلی راحت رضایت شما را جلب خواهد کرد، اما پارچه بافت برجسته دوست داشتنی به کار رفته در تودری‌ها که در محل تکیه‌گاه آرنج قرار دارند، خیلی زودتر از آنچه که تصورش را بکنید، کیفیت اولیه خود را از دست خواهد داد.
بلافاصله پس از پیاده شده از سورن سوار ۶۲۰ می‌شویم، لیفان تنها عضو گروه است که به جای استفاده از روکش پارچه‌ای در صندلی‌ها از چرم مصنوعی نه چندان مرغوب بهره برده است. سوار شدن این دو خودرو به فاصله اندک اختلاف ارگونومی این دو را به خوبی نمایان می‌کند.
در ۶۲۰ دسته دنده بیش از اندازه بالا به نظر می‌رسد و در دست گرفتن آن نیز حس چندان خوشایندی را منتقل نمی‌کند. پدال‌ها نیز به طرز عجیبی به صندلی راننده نزدیک هستند. شاید شما نتوانید از ۶۲۰ تلنت کیفیتی مشابه سورن ELX را داشته باشید، اما شرایط از پارس بهتر به نظر می‌رسد. خرده ضعف‌های مونتاژی و بی دقتی در این بخش نیز در هر سه خودرو به سادگی مشهود است.
ایران‌خودرو به ضرب قوانین جدیدی که برای ایمنی خودروها در ایران تعریف شد، طرح جدید داشبورد پارس را به مرحله تولید رساند تا امکان نصب دو کیسه هوا روی آن مهیا باشد. در این تغییرات فوم نرم بخش اصلی داشبورد جای خود را به پلاستیک خشک داده که با کمی ارفاق می‌توان آن را قابل قبول دانست. اما نکته آزار دهنده‌ای که در کابین پارس وجود دارد، ضعف در پرداخت برخی قطعات مانند دستگیره درها یا کنسول میان صندلی که دریچه‌های هوای مجزا برای سرنشینان در آن تعبیه شده، است.
پژو پارس سال نیز در بحث ارگونومی مانند سورن است، با این تفاوت که صندلی‌های ردیف جلو آن به خوبی سورن تنظیم نمی‌شوند و تا حدی عمیق به نظر می‌رسند.
فضای سرنشینان در ۶۲۰ کمی بزرگتر از دو خودرو دیگر گروه است، سورن و پارس نیز تقریبا در یک وضعیت قرار دارند. در مورد فضای بار هم لیفان با حدود ۶۰۰ لیتر گنجایش بیشترین فضا را در اختیار شما قرار می‌دهد و البته این امکان را هم به شما می‌دهد که صندلی‌های ردیف دوم را بخوابانید تا این فضا از این هم بزرگتر شود. بعد از تلنت، سورن ELX با ۵۰۰ لیتر گنجایش در رتبه دوم قرار می‌گیرد اما خبری از خواباندن صندلی‌ها نیست و فقط امکان دسترسی به صندوق بار از کابین برای آن فراهم شده است. در جایگاه آخر نیز پارس با گنجایشی حدود ۴۵۰ لیتر قرار می‌گیرد و هیچ یک از دو امکان بالا را فراهم نمی‌کند.